Medine’nin tarih kokan sokaklarında dolaşıyorum. İlk durağım Hz. Ebu Bekir Efendimizin radiyallahu anh halife seçildiği, Peygamberimizin zaman zaman gelip dinlendiği Sakife-i Beni Saide. Bu gölgelik Mescidi Nebevinin batısında, Baki Mezarlığından sonra betonlaşmayan, mermer olmayan tek toprak parçası. Bugün burası bir park ve yemyeşil, bu yeşillik sizi seçim anına taşıyor.
Mescid-i Nebevi’nin betonlaşan çevresinde bir karış toprağı bir ağacı arıyorsunuz. Mescidin çevresinde çok az bir alan yeşil kalabilmiş. Metropol kentlerde gördüğümüz betonlaşmadan kat be kat fazlasını burada görüyoruz. Mescidin içi ve dışı mermerler ile granit taşlarla kaplanmış, topraktan eser kalmamış. Mescit etrafını otellerin beton yığınları süslüyor(!)
Toprak kalmayınca tozun esamesi de kalmamış, etraf çok temiz. Oteller bir ihtiyaç, lakin insan yine de bir karış toprak arıyor.
Peygamberimizin irtihali üzerine halifeliğin önemini bilen sahabeler bir an bile vakit kaybetmeden halifelerini seçmişler, tüm sahabe Hz. Ebu Bekir Efendimiz radiyallahu anhaya biat etmişlerdi. İslam başsız kalmamış, ümmetin birliği hilafet makamı ile diri tutulmuş, çağlar ötesinde örnek uygulama olmuştu. Bugün bizse başsız ve biatsiz bir o tarafa bir bu tarafa savrulup gidiyoruz. Bu savrulmanın bir an önce bitmesi, ümmet olmanın bilinci ile bir araya gelmeyi, yeryüzündeki zulmün bir an önce bitmesi, hilafet makamının yeniden inşa edilmesi için Mevla’mızdan niyazda bulunuyoruz.
Muhammed Kurtcephe
24 Aralık 2006
Medine
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder